Het interview – Eerste gesprek in mijn diagnosetraject

Het is inmiddels alweer ruim een maand geleden dat ik mijn intakegesprek had. In deze blog neem ik jullie mee in mijn eerste gesprek van het diagnosetraject. Dit gesprek wordt ook wel het interview genoemd. Hopelijk kunnen jullie hier weer wat van leren.

Mijn diagnosetraject

Voordat ik verder ga schrijven over het interview, wil ik jullie eerst vertellen hoe mijn diagnosetraject eruit ziet. Dit vind ik wel belangrijk om te vertellen, want dit traject kan er voor iedereen anders uit zien. Ook de wachttijden zullen per persoon en per instantie verschillen. Hou hier rekening mee. Zelf vind ik dat ik een redelijk kort diagnosetraject heb. Dit komt mogelijk omdat ik verder nog geen verleden heb met de GGZ. Dit traject is bepaald nadat ik mijn intakegesprek heb gehad.

Mijn traject ziet er als volgt uit:

• Invullen van verschillende vragenlijsten (Zelf invullen en door naasten)
• Het interview aan de hand van de DSM-V
• Gesprek met mijn ouders over ontwikkeling als kind
• Adviesgesprek

Het kan zijn dat dit traject nog aangepast wordt als de orthopedagoog en het team bijvoorbeeld vinden dat ze meer informatie nodig hebben. Mocht ik zelf bijvoorbeeld een intelligentie onderzoek willen, dan mag ik dat ook aangeven.

Voorbereiding op het gesprek

Ik moet eerlijk toegeven dat ik weer ontzettend zenuwachtig was. Mijn zenuwen hebben ervoor gezorgd dat ik zelf al op onderzoek was gegaan op internet over wat het gesprek kon inhouden. Hierdoor wist ik al beter wat ik kon verwachten. Mijn orthopedagoog moest ook lachen toen ze het hoorde. In principe is het niet nodig om iets voor te bereiden, want je gaat het hebben over dingen uit jouw eigen leven en hoe je bepaalde dingen ervaart.

Het gesprek

Zoals ik al zei wordt dit gesprek ook wel het interview genoemd. Tijdens mijn intake was er al verteld dat dit gesprek echt wel 90 minuten in beslag ging nemen. De vorige keer was het gesprek ruim een uur en toen was ik al heel erg moe. Ik zag dus best wel op tegen de lengte van dit gesprek. Achteraf kan ik je vertellen dat de tijd echt voorbij vloog. Na ongeveer een uurtje werd er ook aan mij gevraagd of het nog ging. Dit houden ze dus wel in de gaten. Ik zou na het interview ook niks meer plannen, want ik heb in de middag ruim 2 uur geslapen.

Ik had het interview met dezelfde orthopedagoog als tijdens mijn intakegesprek. Dit vond ik persoonlijk heel erg fijn, want ik wist nu heel goed met wie ik het gesprek had. Zelf had ik een heel goed gevoel bij deze orthopedagoog. Hier had ik gelukkig geen spanningen meer voor dus.

Eigenlijk is het gehele interview gebaseerd op de DSM-V. Het gesprek begon over de sociale communicatie. Vragen die je hier kunt verwachten zijn: Kun je een gesprek over koetjes en kalfjes goed laten verlopen? of Praat u met anderen over interesses? Daarna gaat het over naar repetitief gedrag. Vragen die je hier kunt verwachten zijn: Had u als kind de neiging om speelgoed op een rij te zetten? of vind je het moeilijk om een plan in je hoofd aan te passen als dat nodig is?

Dit zijn eigenlijk de twee grote onderwerpen waar dit interview over gaat. De orthopedagoog gaf ook aan als we naar een ander onderdeel gingen of als we het gingen hebben over een ander onderwerp. Ik vond dit zelf heel erg fijn.

Sommige vragen vond ik moeilijk om te beantwoorden en andere vragen juist makkelijk. Het fijne is dat je ook dingen mag uitleggen aan de hand van voorbeelden. Als je een vraag niet begrijpt, dan moet je dat ook gewoon aangeven. Op die manier begreep ik sommige vragen beter of wist ik er zelf een voorbeeld bij te bedenken.

Naarmate het gesprek verder ging, werd ik een stuk rustiger. Ik was in het begin echt heel veel aan het friemelen aan mijn handen en aan mijn kleding. Dit werd gelukkig steeds minder. Hieraan merk ik dat ik dus wat meer ontspannen wordt.

Ik vond het ook heel erg fijn dat we het gesprek niet meteen met de laatste vraag meteen afsloten. Wij hebben nog even tien minuten rustig gepraat over het vervolg van het traject en over de start van school. Hier gaf de orthopedagoog mij ook nog wat zekerheid mee. Ze vertelde ook dat ik trots op mezelf mag zijn over de stappen die ik de afgelopen maanden al gezet heb. Daarnaast kreeg ik bijna het gehele gesprek te horen hoe goed ik mezelf ken en hoe goed ik mijn gedachtes en gevoelens kan verwoorden. Zij had dat niet vaak meegemaakt.

Mijn adviesgesprek waarin alle resultaten besproken worden staat pas eind september gepland. Dit vond de orthopedagoog wel heel ver weg en ze vond het vervelend dat ik zo lang moest wachten. Ze gaat dan ook proberen om dit gesprek naar voren te halen, zodat er ook voor mij snel duidelijkheid is.

Achteraf na het interview

Zoals ik eerder zei, was ik echt ontzettend moe aan het einde van het gesprek. Zo’n gesprek is heel intensief en dat moet je niet onderschatten. Ik vond het gesprek heel erg fijn. Achteraf kom je nog op zoveel dingen die je had willen toevoegen, maar dit zal je bij dit soort gesprekken altijd houden denk ik.

Het gesprek vond ik niet vervelend. Ik kon echt open mijn verhaal vertellen zonder dat er over geoordeeld werd. Soms kreeg ik ook bevestiging op dingen dat het niet erg is of dat dat vaker voorkomt. Hierdoor voel je je gezien tijdens zo’n gesprek.

Ik hoop zelf ook dat mijn adviesgesprek naar voren gehaald gaat worden. Om precies te zijn staat dat gesprek nu gepland op 23 september en dat vind ik nog wel lang wachten. Het gehele proces is mentaal best wel zwaar, dus als dat iets verkort kan worden lijkt me dat erg fijn.

Komende tijd

De komende tijd zal ik bloggen over mijn ervaringen in het dagelijks leven. Ik zal jullie via de blogs op de hoogte houden van mijn diagnosetraject en natuurlijk de uitslag van dit traject. Ik hoop dat jullie weer wat wijzer zijn geworden over mijn diagnosetraject.

Heb je nog vragen over het diagnosetraject of mijn ervaringen, dan mag je mij altijd een berichtje sturen. Een reactie onder deze blog is natuurlijk ook altijd welkom.

Liefs!