Hoi!
Wat leuk dat je op deze site terecht bent gekomen. Mijn naam is Nienke, welkom bij mijn eerste blog!
Toen ik nog klein was, had mijn moeder al in de gaten dat er iets met mij aan de hand was. Ik liep qua taalniveau voor op mijn klasgenootjes in de kleuterklas en mijn taalgebruik ging hun pet te boven. Ik had niet echt vriendjes of vriendinnetjes en als er iets gebeurde waarop ik niet voorbereid was, was ik overstuur, boos en kon ik niet schakelen. Toen ik 7 jaar was, ben ik voor het eerst getest op autisme. Hier kwam toen de diagnose NLD (Non-verbal Learning Disabilities) uit. Mijn moeder was er niet van overtuigd dat deze diagnose klopte, want ik paste niet in het plaatje van symptomen, en liet me 2 jaar later opnieuw testen. Na die test ben ik gediagnosticeerd met het Syndroom van Asperger.
Het diagnosetraject
Van het diagnosetraject herinner ik me nauwelijks iets. Het enige wat ik nog weet is dat ik die dag niet naar school hoefde (wat ik heerlijk vond) en in een kamer verschillende plaatjes op volgorde moest leggen. Op de fiets terug naar huis na het onderzoek zei mijn moeder dat ik het heel goed had gedaan en trakteerde ze me op een McChicken. Deze aten we in de tuin op terwijl onze kat Muis en haar 3 kittens naast ons kleed op het gras speelden.
Hoe mijn diagnose me geholpen heeft
Tot eind vorig jaar wist ik niet precies hoe mijn diagnose mij geholpen heeft. Ik kwam hier pas achter toen ik een gesprek met mijn moeder had naar aanleiding van een persoonlijke schoolopdracht. Ik had een onzichtbaar “rugzakje” en een PGB waardoor ik buiten school therapieën kreeg en op school meer begeleiding kon krijgen. Vooral op de middelbare heb ik hier ontzettend veel baat bij gehad. Ik had een vertrouwenspersoon waar ik altijd bij terecht kon en een prikkelarme ruimte die voor mij toegankelijk was. Ook nu ik aan het studeren ben, heb ik nog aanpassingen dankzij mijn diagnose. Ik heb extra tijd voor tentamens en een prikkelarm lokaal waar ik deze kan maken. Tot slot heb ik ook een fijne SLB’er die altijd voor me klaarstaat en een decaan die ik om hulp kan vragen.
Ik kan nog veel meer schrijven over mijn ervaringen met mijn Asperger en over mijn schooltijd, maar dat bewaar ik voor later.
Mijn volgende persoonlijke blog komt 14 juni online. Tot dan!!
3 reacties
Zelf weet ik ook al heel lang dat ik autisch ben. Alleen kreeg ik nauwelijks hulp. Alleen in de 1e en 2e toen ik op een andere school zat. Fijn dat ze bij jou wel goed geholpen.
Fijn dat er toch veel aanpassingen mogelijk zijn voor je tijdens het studeren! En wat goed dat je moeder verder is gaan zoeken. Ben benieuwd naar je volgende blog!