Gedicht ‘Warboel’

Onzichtbare warboel

Aan mijn gezicht is vaak niet af te leiden hoe ik mij daadwerkelijk voel. Anderen zien een nuchtere, vaak vrolijke vrouw. Een vrouw die alles in het leven onder controle lijkt te hebben. Wat zij echter niet weten is dat wat ik aan de buitenkant laat zien, vaak haaks staat op wat ik echt voel. Een warboel aan emoties en gedachtes.

”Aan mijn gezicht is vaak niet af te leiden hoe ik mij daadwerkelijk voel”

Of ik alles onder controle heb? Nee, dat zeker niet (maar wie wel?!), maar dat lijkt vaak wel zo voor anderen!

Overvraging

Een vervelend aspect hieraan is dat het, missen van deze informatie, kan leiden tot overvraging. Niemand ziet bijvoorbeeld hoe gespannen of gestrest ik op bepaalde momenten ben. Of dat ik mij op een emotioneel breekpunt bevind.

Wanneer verbaal en non-verbaal niet overeenkomen

Ook wanneer ik mijn emoties wel uitspreek, bijv. verdriet, is dit soms niet aan mijn gezicht af te leiden. Dit kan voor verwarring zorgen bij anderen. Of leiden tot uitspraken zoals: ”Het lijkt je niets te doen”. Verbaal en non-verbaal komen op deze momenten niet overeen. Ik ben mij hier vaak niet bewust van op deze momenten.

Soms ben ik mij wel bewust van het verschil in non-verbaal en verbaal. En dan benoem ik dat ook.

Op weg naar zelfacceptatie

Sinds mijn diagnose accepteer ik mijzelf stap voor stap steeds meer. Een onderdeel daarvan is ook het omgaan en uiten van emoties. Dit is ook onderdeel van wie ik ben. Dit hoort ook bij mij. En dat is zeker oké!

Wat ik wil benadrukken

Wat ik daarom wil benadrukken is: wat je aan de buitenkant ziet, hoeft niet altijd de waarheid te zijn. En wat je niet ziet aan de buitenkant, zoals verdriet, betekent niet automatisch dat diegene deze emotie van binnen niet voelt! 🙂

Liefs, Sylvana