Hoe overleef ik mezelf?

Zoals jullie weten zit ik in spanning af te wachten totdat ik terecht kan bij de GGZ. Ik heb op 7 juli mijn intakegesprek. Tot die tijd probeer ik mij veel in te lezen over autisme en wil ik proberen op een rijtje te krijgen waar ik zelf in het dagelijks leven tegenaan loop. In deze blog lezen jullie hoe het op dit moment met mij gaat.

Reflecteren op mijn eigen gedrag

Hetgeen waar ik op dit moment het meeste energie aan kwijt ben, is het reflecteren op mijn eigen gedrag. Alles wat ik doe of zeg, spookt wel dertig keer door mijn hoofd heen. Bij alles wat ik doe denk ik: ‘Is het normaal dat ik dit doe? Doen anderen dit ook? Ik had al een niet al te best zelfbeeld en door het reflecteren op mijn eigen gedrag wordt dat niet beter. Doordat ik hier over na ga denken, raak ik ook behoorlijk gespannen.

Zo merk ik bijvoorbeeld in een gesprek dat ik mezelf echt afvraag of ik wel goed reageer of dat ik het anders had kunnen aanpakken. Het is mij ook opgevallen dat ik soms weer terugkom op een onderwerp, terwijl deze al afgerond is in het gesprek. Ik vind dit zelf een gekke gewaarwording. Ik loop tegen dingen aan die ik al mijn hele leven herken, maar zo zijn er dus ook dingen die mij nu pas opvallen. Dit zorgt er dus voor dat ik alles zo ga reflecteren. Dit kost mij heel veel energie op een dag en dat terwijl ik al niet veel energie heb.

Spanning

Zo moest ik een paar dagen geleden naar school. Door Corona en de tijd waar we nu in zitten, ben ik al lange tijd niet naar de Hogeschool geweest. Ik heb mijn klas een enkele keer gezien, maar over het algemeen was dit online. Normaliter zou ik gewoon naar school zijn gegaan en was ik aan het einde van de dag gewoon moe. Nu sliep ik slecht en ging vol spanning richting school. Ik was de hele dag niet mezelf en had een gespannen houding. Ik irriteerde mij aan mijn eigen gedrag en mijn lichaam trilde als een trilplaat in mijn eigen lichaam. Op de dag zelf was het figuurlijke emmertje ook vol. Naar mijn gevoel zaten we in een veilige setting. We waren namelijk met een zeer klein groepje studenten en twee docenten die ik heel erg vertrouw. Ik barste in huilen uit… oh wat schaamde ik mij kapot.

De docente waar ik op dat moment bij zat, reageerde heel erg rustig en stelde mij op mijn gemak. Ik vertelde dat alles op dit moment erg moeilijk is en dat ik alles zie als een grote stap. Ze vertelde mij dat ik dan heel erg trots op mezelf mag zijn dat ik die dag toch maar gewoon naar school ben gekomen en alles mee doe. De medestudenten zeiden toen ook dat ze absoluut niks aan mij gemerkt hebben die dag. Dit is dan misschien ook wel mijn “grootste” probleem. Ik maskeer alles en laat aan de buitenwereld niks merken. Achteraf gezien, is deze situatie een hele grote stap geweest. Ik heb namelijk een keer wel mijn gevoelens laten zien.

In diezelfde week moest ik een presentatie geven. Dit was een presentatie over persoonsvorming. Hier kwam dus ook mijn eigen persoonsvorming naar voren. Ook deze dag was voor mij heel erg spannend, want als ik iets eng vindt dan is het wel presenteren voor de klas. Tijdens de presentatie merkte niemand dat ik zenuwachtig was. Op het moment dat ik iets over mijn eigen persoonlijkheid ging vertellen, liet ik mijn trillende handen zien. De blikken van de studenten en de docent zeiden alles. Dit hadden ze niet verwacht. Hier zie je bij mij dus ook heel duidelijk terug dat ik mijn masker opzet en aan de buitenwereld eigenlijk niet wil laten zien hoe ik mij voel.

Mentaal zit ik er best wel doorheen. De afgelopen weken heb ik vaak gehuild en ben ik nog nooit zo ontzettend moe geweest. Zoals eerder benoemd is alles wat ik doe een grote stap en ben ik mega gespannen. Ik probeer mij op dit moment te focussen op school, want dit moet ik de komende tijd afronden. Op die manier verzet ik mijn gedachten even en heb ik toch een succeservaring als ik weer een verslag in kan leveren.

Positiviteit

Ik haal heel erg veel positiviteit uit mijn stage in groep 5. Voor de klas heb ik het ontzettend naar mijn zin en daar kan ik dan ook echt mezelf zijn. Mijn stage zie ik dan ook echt als lichtpuntje van de week. Ook hier kan ik mijn gedachten verzetten en ben ik heerlijk bezig met mijn klas!

Ik ben dan benieuwd of iemand dit van jullie herkent? Waren of zijn jullie ook zo bewust van je eigen handelen? Liepen jullie ook veel tegen jezelf aan? Mocht je jouw ervaring willen delen, dan zie ik je reactie graag tegemoet!

In mijn volgende blog kunnen jullie een herinnering lezen die mij heel erg is bijgebleven vanuit de basisschool.