Ik moest de afgelopen week ineens denken aan een educatief uitje dat wij op de basisschool in groep 8 hadden. We gingen met z’n allen naar een natuurcentrum bij ons in de buurt. Hier is het een en ander gebeurd waardoor mijn docenten ineens heel anders naar mij gingen kijken. Hierover zal ik vertellen in deze blog.
Hoe lag ik in de groep?
In de groep was ik een erg rustig meisje, dat altijd lekker meedeed met de verschillende lessen. Ik had altijd wel wat vriendinnen waar ik mee afsprak en mee optrok in de klas. Echter, liep ik wel erg op mijn tenen. Ik irriteerde mij aan het gedrag van mijn leeftijdsgenootjes en liet dit op school niet blijken. De irritatie en de emoties kwamen er thuis pas uit. Van huilbuien tot woede aanvallen. Dit moet voor mijn ouders niet echt een pretje zijn geweest.
Educatief uitje
Richting het einde van het schooljaar stond er een educatief uitje gepland naar een natuurcentrum bij ons in de buurt. Hier zouden we educatieve opdrachten uitvoeren. Voor het uitje waren er verschillende hulpouders gevraagd en mijn moeder ging ook mee. Samen met een groepje leerlingen, mijn moeder en ik gingen we op pad. Ik wilde de opdrachten serieus aanpakken, maar hier dacht het groepje andere leerlingen anders over. Mijn frustraties uitte ik niet en liep dus weer eens op mijn tenen. Toen we bijna aan het einde van de opdrachten waren, kwam mijn frustratie eruit. Ik was boos en liep als een gek te schreeuwen door het bos. Ik denk dat er een hoop dieren en vogels weggevlogen zijn op dat moment. Mijn moeder probeerde mij te kalmeren, maar dit ging erg moeilijk.
Toen we met zijn alle weer terug waren bij het centrum gingen we met de gehele groep nog even wat drinken. Mijn moeder is naar de leerkracht gegaan en heeft het verhaal verteld. De leerkracht riep mij bij me en we hebben het kort gehad over de situatie. Ikzelf kan mij weinig herinneren van dit gesprek. Ik stond uit en kon niet meer helder nadenken denk ik. Dit was het moment dat de leerkrachten van mijn groep met elkaar in gesprek gingen over mijn gedrag dat ik vertoond had tijdens het uitje.
Zo was er ook nog een gesprek met mijn ouders en de leerkrachten. De leerkrachten dachten dat ik misschien weleens hoogbegaafd zou kunnen zijn. Hier dachten ze aan omdat ik mijn werk altijd zo af had en mijn uitdagende werk had ik ook zo af. Ook vonden ze dat ik dus op communicatief gebied anders in elkaar zat dan mijn klasgenootjes. Zo is er besloten dat ik naar de plusklas en de ontdekkersgroep ging. In de plusklas werd er gewerkt aan pluswerk, zoals wiskunde sommen. In de ontdekkersgroep gingen we dingen ontdekken en onderzoeken. We hebben bijvoorbeeld een tijdschrift gemaakt over jezelf.
Ik had het erg naar mijn zin in deze twee groepen. Ik had veel werk waar ik mij compleet in kon storten. In de groep had ik zelfs een klasgenootje waarmee ik heel goed kon opschieten. Met haar kon ik dus wel heel goed communiceren. Daarnaast waren de groepen lekker klein. Ik vond dat heel erg fijn. Na schooltijd had ik ook individuele gesprekken met mijn leerkracht. Hier voelde ik mij veilig en kon ik toch even mijn ei kwijt voordat ik naar huis ging. Uit de evaluatie bleek dat ik vrolijker naar school kwam en vaak ook rustiger thuis kwam.
Herkenning
Herkennen jullie dat ook dat je wellicht een herinnering hebt die je heel erg is bijgebleven. Ik had dat dus bij dit uitje. In een korte tijd is er toen veel voor mij veranderd. Door deze situatie is mijn niveau voor de middelbare school wel verkeerd ingeschat. Hierover zal ik meer vertellen in mijn volgende blog.
