Search
Close this search box.
Search
Close this search box.

De rust terugvinden

Hey allemaal, welkom bij blog nummer 4.

Eigenlijk had ik gepland dat dit blog nummer 5 zou zijn, maar ik was zo overprikkeld, overvraagd en daardoor oververmoeid dat het me niet lukte om een blog te schrijven. Mijn hoofd was een enorme warboel, ik kon mijn gedachten en emoties niet echt onderscheiden en was vooral erg moe.

Opstapeling van prikkels

Mijn vader en ik zijn in juli een paar dagen naar de camping in Limburg geweest. Het was gezellig, we hebben samen veel spelletjes en leuke dingen gedaan. Ook heb ik tijd voor mezelf gehad en gerelaxt. Toch ben ik niet echt tot rust gekomen, wat ik wel gehoopt had. In een wei naast de camping staat een koe met een bel en de waterbak staat precies tegenover de plek waar onze caravan staat. De rust en stilte waar ik behoefte aan had werd steeds onderbroken door die koe. ‘ s Nachts sliep ik niet goed, waardoor ik de prikkels van de dag ervoor niet goed kon verwerken. De prikkels stapelden zich hierdoor in mijn hoofd en lijf op. Uiteindelijk ging ik net zo moe naar huis als dat ik gekomen was.

Drukke dagen

Terug thuis had ik een paar drukke dagen. Ik kwam op donderdagavond thuis.

Vrijdag was mijn moeder jarig en kwam er een jeugdvriend op visite

Zaterdag kwam mijn vriend een nacht naar Winterswijk omdat we met het gezin + aanhang uit eten gingen.

Zondag fietsten Peter en ik naar onze 2e coronavaccinatie, dit was 2 keer 40 minuten fietsen. Na het avondeten ging Peter terug naar Zeist en gaf mijn zus ‘s avonds een feestje.

Maandag was mijn zus jarig en zijn mijn moeder en ik samen naar het dorp gelopen om een cadeautje te kopen. Het was enorm warm waardoor ik overprikkeld raakte.

Dinsdagochtend voordat ik terug naar Zeist ging, kwam er een vriendin van mij lunchen. Dit was heel gezellig. Meteen na de lunch ben ik in de trein terug naar Zeist gestapt.

Eenmaal terug in Zeist had Peter 2 dagen vrij van zijn werk. Deze dagen heb ik gebruikt om een beetje bij te komen, maar er moesten ook voorbereidingen getroffen worden voor onze vakantie. Terwijl hij zijn laatste uren draaide voordat onze vakantie samen begon heb ik nog wat gewassen en laatste dingetjes ingepakt. Dit zorgt bij mij altijd een beetje voor stress. Gelukkig paste alles in de koffer en kregen we het allemaal mee in het openbaar vervoer.

Op vakantie

Nu zitten we precies een weekje in Brabant. We passen 2 weekjes op de hond van mijn tante. Toen we hier aankwamen waren we helemaal gesloopt. De wekker ging vorige week zondag om 06.30u. We ontbeten en hadden om 07.35u de bus. We moesten helemaal omreizen omdat er een kruispunt middenin Zeist open lag en hier alle directe bussen naar Utrecht langskomen.

Om iets voor 10u waren we bij mijn opa en oma. Hier hebben we een kop thee gedronken en de hond en auto van mijn tante opgehaald. Onze vakantie samen was begonnen! De eerste dag was ook snel voorbij want om 21.00u waren we zo moe dat we in bed zijn gekropen.

Opladen en bijtanken

Eigenlijk kon ik de eerste paar dagen bijna niks. Ik was nog steeds enorm moe, zo moe dat ik zelfs overdag op de bank in slaap viel. Dit heeft me wel geholpen om weer op te laden en bij te tanken.

Wat mij hierbij geholpen heeft?

Echt naar mijn lichaam luisteren en dus gaan slapen wanneer ik moe ben. Daarnaast is structuur een enorm ding. Keesje, de hond, moet namelijk zo’n 4 keer per dag uitgelaten worden (ze is op leeftijd). Zodra we wakker worden, ergens na de lunch, ergens na het avondeten en voordat we naar bed gaan. Om deze reden moeten we er eigenlijk iedere dag om dezelfde tijd uit. Verder is onze agenda vrijwel helemaal leeg. Het enige wat we in de eerste week gepland hadden was een bezoekje aan familie, boodschappen doen en eten. Ook hebben we de ouders van Peter op bezoek gehad.

Het is heerlijk om een groter huis hebben voor een paar weken. Da’s toch weer eens wat anders dan mijn studentenkamer van 16 m2 of Peters studenten zolderkamer.

Komende week staat er iets meer op de planning. Een bezoekje aan Den Bosch, de Beekse Bergen en een etentje samen.

Wij gaan hier nog even genieten, ik schrijf jullie eind augustus weer!

 

Photo: Nathan Dumlao on Onsplash

Geef een reactie

Meer artikelen

Jouw verhaal heeft kracht.

Misschien heb je het gevoel dat je verhaal slechts één van velen is, maar het kan een wereld van verschil maken voor iemand die momenteel met een soortgelijke uitdaging worstelt.

Stuur ons jouw verhaal in en zie het binnenkort op onze site.