Mijn bijbanen: ervaring met Asperger

Hey allemaal,

Werken, daar draait het leven eigenlijk om zodra je afgestudeerd bent. Je studeert natuurlijk ook om uiteindelijk een beroepskeuze te maken en dit beroep tot aan je pensioen te blijven doen. Maar totdat je die (droom)baan hebt, is een bijbaantje wel fijn om wat inkomen te hebben. Ik heb ook ervaring met bijbaantjes, deze ga ik vandaag met jullie delen.

Voordat ik begin met mijn ervaringen: solliciteren was voor mij niet het probleem. Bij de meeste plekken waar ik solliciteerde, werd ik meteen aangenomen.

Mijn allereerste ervaring is een hele korte. Ik heb één avond als afwasser gewerkt in een restaurant. Ik weet nog steeds niet precies of ik het leuk vond. Er werd door de keuken geschreeuwd en ik wist niet of ze het tegen mij hadden. Ik was enorm bang om het fout te doen. Het was een hele lange avond met alleen de radio als gezelschap, de horeca was niet de plek voor mij.

De supermarkt: deel 1

Zodra ik mijn salaris van die avond opgehaald had, ben ik meteen naar de Albert Heijn doorgelopen om daar te solliciteren. In maart 2016 werd ik daar aangenomen als vakkenvuller. Ik werkte hard, maar kwam vaak tijd tekort. Ik vind details in een groot geheel namelijk heel erg moeilijk en kon vaak niet zien waar ik een product moest vullen. Mijn dienst was van 15.00u-17.00u op doordeweekse dagen, maar vaak was ik rond 20.00u pas klaar met mijn kar en kreeg ik de tijd die ik overwerkte niet uitbetaald. Nadat ik een doos met 6 mayonaisepotten verkeerd opende, vielen deze allemaal op de grond en haalde ik mijn vinger open omdat ik iets op wilde vangen. Dit was voor mij de druppel. Na een halfjaar gevuld te hebben solliciteerde ik als kassamedewerker.

Achter de kassa zitten vond ik vreselijk, ik had veel last van overprikkeling en hield er ook echt niet van om uren alleen maar te zitten. Ook vond ik het heel lastig om leeftijd in te schatten als klanten alcohol kochten. Bij een test met een collega (waarvan ik wist dat hij oud genoeg was) vroeg ik niet om ID. Ik werd meteen naar de manager geroepen. Hij vroeg aan mij hoe dit kon gebeuren en liet me een verslag schrijven over het incident dat hij binnen korte tijd van mij wilde hebben. Ik was me kapot geschrokken en ben een dag van mijn stuk geweest. Ik had er genoeg van en ging na iets langer dan een halfjaar op zoek naar een nieuwe uitdaging. In juni 2017 nam ik ontslag bij de Albert Heijn.

Obelink

De uitdaging die ik zocht vond ik bij Vrijetijdsmarkt Obelink. Dit is een enorme winkel waar je alles kunt vinden wat je nodig hebt om te kamperen. Ook hier zat ik achter de kassa, maar het was heel anders dan bij de Albert Heijn. Ik kon zowel staan als zitten achter de kassa, wat lichamelijk al een hele verbetering was en had veel gezellige collega’s met wie ik samen pauze had (bij de AH had ik altijd alleen pauze). Ook had ik een ontzettend fijne, lieve chef. Ze dacht altijd met me mee qua planning en kon aan me zien wanneer ik overprikkeld raakte. Op zo’n moment haalde ze me achter de kassa vandaan en liet ze me in de winkel kleding opvouwen of iets anders doen.

Het werken achter de kassa was ook een uitdaging omdat klanten van heinde en verre kwamen om bij Obelink te winkelen. Ik had dagelijks meer dan 1000 man aan de kassa die Nederlands, Engels of Duits spraken. Ik ben 2x mensen die gebarentaal gebruikten tegengekomen. De 1e keer was een Duits doof koppel waar ik met Duits mondbeeld en Nederlandse gebaren mee kon communiceren. De 2e keer stond er een doof koppel aan een andere kassa en begreep mijn collega niet waar ze naar op zoek waren. Er werd aan mij gevraagd of ik wilde helpen, this made my day!

Ik heb uiteindelijk bijna 3,5 jaar bij Obelink gewerkt. In eerste instantie altijd in het weekend, met uitzondering van mijn tussenjaar, toen werkte ik ook doordeweeks.

Toen ik in 2018 op kamers ging, moest ik ieder weekend terug naar Winterswijk om te werken. Op een gegeven moment vond ik dit niet leuk meer, als ik bij mijn ouders was wilde ik daar zijn voor hen! Niet voor werk!

Ik heb een aantal keer op de markt in Hilversum gewerkt, maar de groenteboer had al vrij snel geen werk meer voor mij.

Op het moment dat ik verhuisde naar Zeist en Peter daar ook een kamer kreeg, wist ik dat het tijd werd om echt een andere baan te vinden zodat ik niet ieder weekend terug hoefde en in Zeist mijn eigen leven op wilde bouwen. Ik werd aangenomen bij de Jumbo tegenover mijn studentenflat en ging op de AGF (aardappels, groente, fruit) afdeling werken.

In augustus 2020 nam ik met pijn in mijn hart afscheid van mijn lieve collega’s en chef en ging ik weg bij Obelink.

De supermarkt: deel 2

In september 2020 begon ik bij de Jumbo in Zeist.

Ik vond bij de Jumbo ook hele gezellige collega’s. Maar het werk was zowel lichamelijk als geestelijk door de vele prikkels heel zwaar. Ook maakte ik een verkeerde inschatting over mijn uren. Ik dacht namelijk dat ik wel 20 uur kon werken, aangezien mijn (fulltime) studie toch maar online was en ik niet veel lesdagen had.

Wat een misvatting was dat! Online les kostte me nog meer energie dan live les en de paar lesdagen die had waren enorm lang. Al snel raakte ik oververmoeid. Ik ging van 20 naar 12 uur, toen terug naar 8 en later weer naar 6. Ik had enorm verkeerde verwachtingen gewekt bij mijn chef en had niet voldoende overzicht over de afdeling. Door alle stress van school en werk werd ik uiteindelijk ziek, maar voor mijn diensten kon ik geen vervanging vinden! Uiteindelijk werd ik gebeld door mijn chef die mij twee keuzes gaf: óf ik kon schoonmaakwerk gaan doen voor zo’n 4 uur per week, óf ik zou uit dienst gaan.

Ik heb uiteindelijk de keuze gemaakt om uit dienst te gaan, omdat ik de prikkels van het werk gewoon niet goed kon verwerken. Hier kwam toen nog bij dat het dragen van een mondkapje verplicht was geworden en dit voor mij ook een enorme prikkel is.

Bij de Jumbo heb ik het 2 maanden volgehouden.

De oplossing

Het was voor mij een hele opluchting om uit dienst te zijn. Ik had veel meer tijd over voor het huishouden en het bijkomen en ontprikkelen van mijn online lessen. Toch had ik stress omdat ik wel inkomen miste. Toen ik weer in contact kwam met een vriendin van de middelbare school die ook ASS heeft, hoorde ik voor het eerst over de individuele studietoeslag.

Deze toeslag is een bedrag per maand om mensen die werk niet kunnen combineren met studie te ondersteunen. Dit is een vast bedrag van €300 per maand. Ieder studiejaar moet je het opnieuw aanvragen. Ook moet je bewijs leveren van je vermogen en schulden. Meer informatie over individuele studietoeslag kun je vinden op de site van de sociale dienst in jouw gemeente.

Deze studietoeslag heb ik eind december 2020 voor het eerst aangevraagd. In januari, februari en maart was deze ‘in behandeling’. In april werd ik het wachten zat en ben ik bijna wekelijks gaan bellen. Mijn dossier ging uiteindelijk over naar iemand anders en toen kwam er schot in de zaak. Ik had helaas net niet genoeg bewijs dat ik niet kon werken en moest worden onderzocht door een psych. Het duurde bijna een maand voordat de psych zijn resultaten met me deelde. Uiteindelijk was het advies van deze psych zo tegenstrijdig en vreemd dat de toeslag aan me is toegekend! Het heeft even geduurd, maar in mei had ik eindelijk het geld op mijn rekening staan.

Loop jij er ook tegenaan dat je het hebben van een bijbaan niet kunt combineren met je studie? Er is een oplossing voor! Neem een kijkje op de site van de sociale dienst in jouw gemeente, daar kun je het aanvragen.

Tot de volgende! liefs

Photo: Dennis Siqueira on Onsplash