Hoi allemaal, wat fijn om weer te schrijven. Het is alweer even geleden. Ik had het zo druk met het afronden van projecten en verslagen voor mijn studie dat het schrijven van een blog er even niet inzat. Deze blog zal dan ook gaan over de stress en druk die ik heb ervaren in de afgelopen maand.
Opleiding tot leerkracht in het basisonderwijs
Ik zit op dit moment in mijn laatste jaar van de opleiding tot leerkracht in het basisonderwijs, ofwel de pabo. Een opleiding met een breed aanbod aan vakken. Ik ervaar de opleiding niet als moeilijk, maar het is wel ontzettend veel wat je moet doen. Bij deze opleiding horen natuurlijk ook stages. Op dit moment sta ik al twee dagen zelfstandig voor groep 3 en ervaar ik nu al hoe het is om leerkracht te zijn.
Nu hoor ik jullie al denken… Met Autisme voor de klas is dat niet heel zwaar voor jezelf? Absoluut! Ik ben aan het einde van mijn werkdagen moe, maar ik weet heel goed waar ik moe van ben. Daarnaast krijg ik ook heel veel energie van mijn leerlingen. Hun openheid, eerlijkheid en enthousiasme daar word ik echt gelukkig van. Verder zorgt mijn autisme er ook voor dat ik juist de kracht heb om structuur aan te brengen in de dag van de leerlingen en kan ik open en eerlijk zijn naar de leerlingen. Dit alles bij elkaar zorgt er denk ik voor dat de leerlingen heel goed weten wat ze aan mij als juf hebben.
Perfectionistisch
Helaas ervaar ik heel erg veel stress door mijn perfectionisme. Aan de ene kant een sterk punt, maar in mijn geval ook een grote valkuil. Alles moet tot in de puntjes perfect zijn, want anders ben ik er niet zeker van of ik het ga halen. Ik ben dus mega veel energie kwijt aan mijn perfectionisme en dat komt niet altijd ten goede van mijzelf. Naast mijn perfectionisme ben ik ook nog eens heel erg onzeker. En ik kan vanuit mijn eigen ervaring spreken dat dit een combinatie is waar ik niet heel blij van wordt.
Waarschijnlijk zit het perfectionisme gewoon in mij en hoort dat bij mijn persoonlijkheid, maar daarnaast wordt dit mogelijk wel versterkt door mijn autisme. Perfectionisme is in feite ook niet erg, maar het moet niet de overhand nemen en uit balans raken.
De afgelopen maand
De afgelopen maand heb ik echt even moeten doorzetten. Voor de vakantie begon, moest ik in de praktijk beoordeeld worden en zou ik een belangrijk assessment hebben. Ik kon vertrouwen hebben in mezelf, want mijn praktijkbegeleider is ontzettend tevreden over mij en de rest van het team van de school ook. Echter, kreeg ik een 8 voor mijn stage. Een cijfer waar je ontzettend trots op kan zijn, maar ik was het op dat moment niet.
Vorig jaar had ik namelijk een 8,5 waardoor het nu al falen voelde. Ik heb er dan ook echt even om moeten huilen, want ik werd er onzeker door dat het met een half punt gedaald was. De beoordelaars konden hier ook niet echt antwoord op geven, waardoor er een soort lade in mijn hoofd open bleef staan. Gelukkig werk ik in een ontzettend fijn team. Het team, inclusief de directrice, hebben mij verteld hoe trots ik op mezelf mag zijn. Dat maakte gelukkig wel indruk, waardoor ik een beetje bijdraaide. Sowieso hulde naar het team van mijn stageschool! Zo lief en behulpzaam en ze geven mij dus echt een schop onder mijn kont als ik die nodig heb.
Voor mijn assessment moest ik een verslag inleveren. De handleiding met opdrachten voor dit verslag vond ik heel erg onduidelijk en ik begreep er niet heel veel van. Gelukkig is het in de lessen uitgebreid behandeld, maar ik was er niet zeker over. Tijdens het schrijven van het verslag meerdere mental breakdowns gehad, omdat ik er gewoon niet zeker over was of ik het nu goed deed. Ik durfde het verslag dan ook eigenlijk niet in te leveren, maar het moest. Op dat moment heb ik mezelf een figuurlijke schop onder mijn kont gegeven en het gewoon ingeleverd.
Woensdag was dan de dag van het assessment. Het verbaasde mij dat ik goed had geslapen en dat de zenuwen pas een half uurtje voor het gesprek kwamen. De docent wist mij gelukkig voordat het gesprek begon al gerust te stellen. Ik had namelijk een 8,0! Wat was ik opgelucht. Ik was namelijk zo onzeker over mijn ingeleverde werk! Zo zie je maar…. zo was ik blij met de ene 8 en de andere 8 viel me zwaar tegen.
Bij de psycholoog
In de maanden oktober en november heb ik via de GGZ waar ik bijloop een cursus gevolgd genaamd Meer rust, minder stress. Een cursus die op mijn lijf geschreven is. Ik ben er tijdens deze cursus achter gekomen dat mijn studie en de druk die ik hiervan ervaar heel veel stress opleveren. Hierdoor loopt mijn figuurlijke batterij heel snel leeg en duurt het heel lang voordat deze weer vol is. Mijn doel is nu structureel inplannen van me-time momentjes en luisteren naar mijn stresssignalen. Hier heb ik nog stappen in te zetten, maar de cursus heeft mij wel een stap in de goede richting gegeven.
De cursus werd afgesloten met een evaluatiegesprek. Ik had het gesprek met de psychologe die de cursus begeleidde en dat vond ik heel fijn, want ik heb een heel goed gevoel bij haar en haar benadering. In dit gesprek kwam ook het perfectionisme en mijn onzekerheid naar boven. Zij vond het ook belangrijk om hier aan te gaan werken, omdat het mij in mijn dagelijks leven steeds meer gaat belemmeren. Dit gaat mij hopelijk helpen om een juiste balans te vinden voor het perfectionisme. We gaan dus samen kijken naar wanneer heeft het baadt en wanneer schaadt het juist. In mijn stage ga ik hiermee ook aan de slag door er een doel van te maken in mijn POP (persoonlijk ontwikkelingsplan).
Vanaf januari krijg ik hiervoor dan individuele begeleiding bij de psychologe. Ik voel me heel goed bij haar en ze weet op de juiste momenten mij inzichten te geven over mezelf. Daarnaast hoop ik volgende week te horen te krijgen of ik in aanmerking kom voor WMO. Op die manier kan ik een coach krijgen die mij extra kan begeleiden in bijvoorbeeld het inplannen van rust of mij kan helpen met de tips en trucs vanuit de individuele begeleiding.
Afstuderen
Ik heb mijn assesment dus gehaald en mag dus gaan starten met mijn afrondende stage! Na de vakantie sta ik drie dagen zelfstandig voor de klas en wordt dus echt steeds meer zelfstandig leerkracht. Ik heb er echt ontzettend veel zin in!
Nu ga ik alles op alles zetten om mentaal recht overeind te blijven en te kunnen afstuderen in juni. Hiervoor krijg ik gelukkig hulp van mijn ouders, mijn lieve vriendinnetjes, mijn docenten van de opleiding, mijn collega’s van stage en natuurlijk de mensen van de GGZ.
Daarnaast ga ik alvast duimen dat ik op mijn huidige stageschool kan blijven werken, duimen jullie met mij mee!
Ik wens jullie hele fijne feestdagen en alvast een gelukkig en gezond 2022!
Liefs, Fréderique
