Search
Close this search box.
Search
Close this search box.

Reageren en hospiteren – Wonen op jezelf deel 1

Hey! Leuk dat je weer leest. Welkom!

Voorwoord

Op het moment dat je de middelbare school hebt afgerond en wilt gaan studeren, kom je voor verschillende keuzes te staan. Allereerst de studiekeuze, want welk beroep zou je graag je hele ‘werkende leven’ tot aan je pensioen willen uitoefenen?

Als je weet wát je wilt gaan studeren, is de volgende vraag: wáár wil je gaan studeren? Als er scholen op meerdere locatie dezelfde studie aanbieden, naar welke school ga je dan? Hoe is de reistijd naar deze school, is het te bereizen of besluit je om op kamers te gaan?

Die laatste vraag is de aanleiding voor deze blogserie. Het zijn verschillende onderwerpen die te maken hebben met op jezelf of op kamers wonen als student.

Veel leesplezier!

De grote zoektocht

Goed, je hebt dus de keuze gemaakt om op kamers te gaan. De eerste stap naar zelfstandigheid is hiermee gezet. Nu komt de uitdaging, het daadwerkelijk vinden van een kamer. De vraag naar kamers is namelijk een stuk groter dan het aanbod hiervan.

Mijn studiekeuze heb ik gemaakt nadat ik terugkwam uit Zuid-Afrika. Het kiezen van de locatie was voor mij niet moeilijk, Utrecht is namelijk de enige locatie waar gebarentaal gegeven wordt. In april 2018 begon daarom ook mijn kamer zoektocht. Uiteindelijk ben ik 8 maanden lang op zoek geweest naar een kamer. Helaas was (en is het nog steeds!) erg moeilijk om een kamer te vinden in de omgeving Utrecht. Toch deed ik er alles aan om een kamer te vinden.

Ik reageerde dagelijks via Facebook en Kamernet en checkte mijn telefoon bijna ieder uur. Dit werd uiteindelijk een soort obsessie waar ik enorm veel stress door kreeg. Ik begon de hoop te verliezen, totdat ik in juni een mailtje kreeg dat ik mocht komen hospiteren! Ik was enorm blij en reisde naar Utrecht af.

De eerste hospiteeravond

Mijn eerste hospiteeravond was een regelrechte vleeskeuring. In groepjes van 5 zaten de hospitanten tegenover de bewoners van het huis. Om de beurt vertelden we iets over onszelf. Daarna stelden de bewoners zich voor en kregen we een rondleiding door het huis en de kamer. Nauwelijks 20 minuten later stond ik alweer op de stoep. In de trein kreeg ik een sms’je dat ik het niet geworden was.
Ik verbeet mijn teleurstelling en bleef reageren. Om de zoveel tijd kreeg ik een uitnodiging en na een avond hospiteren meestal een afwijzing.

Een tijdelijke oplossing

In september begon mijn opleiding en had ik nog steeds geen kamer.
Gelukkig kon ik tijdelijk het gastverblijf van kennissen in Soest huren. Toch was dit verre van ideaal. De kennissen vonden het toch niet zo fijn dat ik bij hen verbleef. Ik kreeg vaak de vraag of ik al een kamer had. Het antwoord bleef tot mijn teleurstelling nee. Tot ik op 29 november 2018 in Hilversum hospiteerde.

Eindelijk goed nieuws

Het huis in Hilversum waar ik hospiteerde hield een speeddate. Ik sprak een aantal minuten met iedere bewoner individueel en had met iedereen eigenlijk wel iets gemeen. Ik ging met een goed gevoel de deur uit, maar durfde niet teveel te hopen om mezelf voor teleurstelling en verdriet om de afwijzing te beschermen. In plaats van een sms’je werd ik echter gebeld. Toen ik opnam was het eerste wat ik hoorde “GEFELICITEERD!!!” Ik was even in shock en kon het nog niet geloven, het was namelijk mijn 16e keer hospiteren. Toen ik van deze shock bekomen was, vroeg ik aan het huis wat de doorslag gegeven had. Het antwoord zal ik nooit vergeten: “We vonden je persoonlijkheid erg leuk”. Als ik hieraan terugdenk krijg ik nog steeds een heel blij warm gevoel.

Op 16 december was het moment eindelijk daar en verhuisde ik voor het eerste echt naar ‘mijn eigen kamer’. Maar hierover volgende maand meer.

Geen aansluiting

In Hilversum heb ik tot begin coronatijd gewoond. Met de tijd kwam ik erachter dat er wel grote verschillen in mijn huis waren. Ik was beginnend student, net ‘volwassen’ en woonde in een huis met voornamelijk werkenden van bijna 30. Iedereen deed zijn eigen ding en was dus aan het werk, of de hele dag opgesloten in zijn of haar kamer. Iedereen leefde langs mekaar heen en had niet echt contact of gezelligheid. Ook vond ik het moeilijk om echt contact te maken met mijn huisgenoten. Soms kwam ik ze tegen in de gang en spraken we wel even, maar daar bleef het bij.

Als ik me klaarmaakte voor school en de keuken in kwam, was deze koud en leeg. ‘s Avonds als ik terugkwam van school, trof ik dezelfde lege koude keuken aan. Ik voelde me best eenzaam. In die periode leerde ik Peter kennen en was hij regelmatig bij mij, wat de eenzaamheid wel minder maakte. Toch was ik niet gelukkig en voelde ik me niet op mijn plek.

Op zoek naar iets anders

Ik begon al meer naar een ander plekje uit te kijken toen corona Nederland binnendrong en alles stil kwam te liggen. Ik woonde 8 weken lang weer bij mijn ouders in Winterswijk en ging op zoek naar een andere kamer. Op dat moment kwam ik erachter dat ik hoog op de lijst stond bij de Stichting Studenten Huisvesting en na 3 keer digitaal hospiteren vond ik mijn huidige kamer in Zeist. Toch loop ik ook hier nog steeds tegen hetzelfde aan. Ik vind het moeilijk om contact te maken met mijn huisgenoten. Heb niet echt een connectie met ze, leef langs ze heen en ben alweer even zoekende. De huizen waar ik nu op reageer hebben minder huisgenoten of een wat grotere kamer.

So far heb ik nog geen geluk, maar ik blijf zoeken en reageren. Hetzelfde geldt voor de mogelijkheid om via Woningnet een huisje te vinden om met Peter samen te gaan wonen. We zijn er beiden klaar voor alleen de huidige huizenmarkt nog niet.

Tot slot gewoon om te delen:

Ik luister als ik alleen ben bijna altijd muziek. Welke muziek is enorm afhankelijk van de situatie waarin ik me bevind en hoe ik me op dat moment voel. Hieronder staan een paar nummers gelinkt die ik altijd luisterde als ik weer eens onderweg was naar een hospiteeravond.

Beide nummers zijn van Panic! At The Disco. Ik ben hier een tijd erg fan van geweest. De nummers gaan voor mij over het houden van hoop, het geloven dat er altijd een kans of mogelijkheid is en je altijd wel ergens past. Wie je ook bent en wat je ook doet.

Dit wilde ik graag met jullie delen. Tot volgende maand! <3

 

 

 

 

 

 

 

 

Photo by Kinga Cichewicz on Unsplash

Geef een reactie

Meer artikelen

Jouw verhaal heeft kracht.

Misschien heb je het gevoel dat je verhaal slechts één van velen is, maar het kan een wereld van verschil maken voor iemand die momenteel met een soortgelijke uitdaging worstelt.

Stuur ons jouw verhaal in en zie het binnenkort op onze site.