Hey allemaal! Welkom bij het derde en laatste deel van de serie Wonen op jezelf!
Het duurde even, maar ik ben eindelijk verhuisd! Het heeft bij elkaar wel een maand geduurd. Het proces ernaartoe en de dag zelf waren voor mij erg hectisch en stressvol, maar het was het waard!
De voorbereidingen: oude kamer
Zoals ik vorige maand al schreef is mijn moeder twee keer komen helpen met het inpakken van mijn spullen in mijn oude kamer. Dit duurde wel even, want tijdens het (inpakken/voorbereiden voor) verhuizen kom je erachter hoeveel spullen je eigenlijk hebt…
Tijdens het inpakken is het handig om de dozen te labelen. Zo voorkom je dat je na de verhuizing alle dozen open moet maken om iets te vinden.
Dit heb ik zelf ook gedaan, maar tijdens het inpakken bleven er veel ‘allerlei’ spullen over, waardoor ik toch nog moest zoeken.
Ook heb ik alvast mijn plankjes van de muren afgehaald zodat deze mee naar mijn nieuwe kamer konden. Met dank aan mijn vriend voor zijn schroevendraaier.
De voorbereidingen: nieuwe kamer
Op mijn nieuwe plek wilde ik ook wat veranderen om het mijn kamer te maken. Eerst heeft mijn nicht mij geleerd hoe ik een grijze muur groen moest verven. Dit was gezellig en de het is erg mooi geworden.
Toen ik bezig was met het verven van deze muur viel het me pas op hoe vies en lelijk de rest van mijn ‘witte’ muren waren. Gelukkig wilde mijn vader komen helpen om die te witten. Dit hebben we een paar dagen voor de verhuizing gezellig samen gedaan. Hard werken, maar het resultaat was de moeite waard.
De dag voor de verhuizing hebben mijn vriend en ik mijn nieuwe kledingkast in elkaar gezet, wat het laatste was dat we konden voorbereiden.
De verhuizing
Eindelijk brak 30 oktober aan en ging ik echt verhuizen. Ik voelde me moe (de wekker ging erg vroeg), opgelucht maar had ik ook wat frustraties. Het plan was namelijk dat mijn ouders apart met 2 auto’s zouden komen zodat mijn moeder en ik samen mijn nieuwe kamer schoon konden maken voordat alle spullen in de weg zouden staan. Helaas was er maar 1 auto beschikbaar en ging dit plan niet door. Ik reed met mijn ouders vanuit Zeist naar Utrecht, hier hebben we alles wat nodig was uitgeladen.
Mijn moeder bleef schoonmaken in Utrecht en mijn vader en ik reden terug naar Zeist. Hier stond Peter al te wachten om alles mee in te laden. Dit duurde langer dan verwacht, dat vond ik vervelend voor hem en gaf mij stress. Wat mijn gevoel niet beter maakte was het weer. Het goot die dag, waardoor alle spullen en wijzelf helemaal nat en koud werden.
Omdat we later in Zeist terug waren, liep het inladen van de spullen ook uit. Mijn moeder was klaar met schoonmaken en is mijn eetkamerstoelen maar in elkaar gaan zetten. We zouden tussendoor met z’n allen lunchen, wat een mooi rustmoment was.
De verhuizing heeft een hele dag geduurd. Maar toen stonden alle kasten in mijn kamer en had ik mijn kledingkast ingeruimd. Het was erg fijn dat die er al stond!
Na de lunch werd alles uit de aanhanger geladen en in mijn studentenhuis neergezet. Toen begon het gepuzzel, want hoe pasten mijn meubels het beste in mijn kamer? En waar wilde ik alles hebben? Ook moesten mijn gordijnen nog opgehangen worden, wat voor mij het allerbelangrijkste is in een slaapkamer. Licht is voor mij – naast geluid – een enorme prikkel, bij het minste of geringste licht of geluid ben ik wakker en kom ik niet meer in slaap.
Terwijl mijn ouders mijn gordijnen en rails bevestigden, zetten Peter en ik mijn bank in elkaar. Het was inmiddels 17:00u geweest en het begon al erg op mijn kamer te lijken. Om 18:00u werden nog snel even mijn plankjes opgehangen en zat de verhuizing erop. Mijn ouders gingen naar huis en Peter en ik bleven achter.
De puntjes op de i
Een weekje na mijn verhuizing is mijn moeder voor de laatste keer komen helpen. Dit keer met het leegmaken van de laatste dozen en het organiseren van mijn kasten. Ik vond dit enorm fijn, want de dozen gaven mij onrust en ik werd gek van het moeten zoeken naar mijn spullen. Na twee dagen helpen stond alles op z’n plek.
Peter heeft me afgelopen week geholpen met het ophangen van wat lampjes en een schilderij. Nu zijn ook de laatste puntjes op de i gezet en is mijn kamer helemaal af!
Ik kijk er erg naar uit om de rest van mijn studententijd in deze kamer door te brengen en ben enorm blij en dankbaar dat ik deze stap heb kunnen zetten.
Dit was de laatste blog van de serie Wonen op jezelf. Volgende maand weer een compleet nieuw onderwerp. Tot dan!
Photo by Anastasiia Chepinska on Unsplash
