Hoi allemaal, het is alweer even geleden dat ik hier geschreven heb. De afgelopen maanden zijn echt een emotionele rollercoaster geweest. De komende maanden worden helaas ook nog erg hectisch. In deze blog neem ik jullie mee in een enorme tegenslag die ik gehad heb en de onzekerheid die daarbij komt kijken.
Huidige situatie
Zoals jullie wellicht wel weten, ben ik druk bezig met het afronden van mijn HBO opleiding tot leerkracht in het basisonderwijs. Hierbij sta ik drie dagen zelfstandig voor een groep 3 op een school waar ik het echt heel erg naar mijn zin heb en ondertussen ook heel erg veilig voel. Ik was eigenlijk sinds de kerstvakantie al best gespannen over mijn toekomstige baan. In het onderwijs zijn er altijd spanningen rondom de formatie van het komende schooljaar, dus voor mij nu dubbel spannend. Het zou immers gaan over mijn eerste echte baan als leerkracht.
Naast het feit dat ik mij op mijn huidige school ontzettend veilig voel, ben ik ook ontzettend bang voor het onbekende! Men zegt altijd dat het altijd beter kan worden, maar ik ben zo bang dat het slechter wordt. Geloof mij ik ga uitdagingen echt niet uit de weg, maar dit is wel een hele grote uitdaging waar ik best wel tegenop zie als zou moeten gebeuren.
De tegenslag
Een aantal weken terug waren de andere vierdejaars stagiaire en ik op gesprek gevraagd via de mail door de directrice met de formatie als gespreksonderwerp. Sinds die mail was ik al erg gespannen, want nu ging ik te weten komen of ik kon blijven ja of nee.
De middag van het gesprek was eindelijk daar. De andere stagiaire en ik kregen als eerst te horen welke vacature ruimte er op onze school beschikbaar zou komen. Dit vond ik van de directrice echt heel erg netjes! Ze is heel erg open en transparant, dus dat is heel erg fijn. Helaas kregen we te horen dat er maar 1 vacature beschikbaar zou komen en ook nog eens verspreid over drie groepen (3 dagen groep A, 1 dag groep B en 1 dag groep C). Groep C had ik heel graag gedaan, maar helaas moesten de overige groepen er ook bij. Op dat moment kwam de spanning eruit en barste ik in huilen uit.
Ik wist dat ik dus niet kon blijven, maar omdat nog niemand anders iets wist over de formatie kon ik dit ook nog met niemand delen. Die middag ben ik snel naar huis gegaan en thuis waren de emoties op z’n heftigst. Het heeft echt lang geduurd voordat ik een beetje rustig werd en weer kon nadenken. Er is op dat moment ook een soort waas in mijn hoofd gekomen en die heeft ruim een week aangehouden. Ik ging die week met tegenzin naar school en vond het moeilijk om te beseffen dat ik mijn onderwijs carrière niet op deze fijne school zou starten.
Onzekerheid
De afgelopen weken is mijn zelfvertrouwen, wat eindelijk een beetje omhoog ging, ook weer ontzettend gedaald. Ondanks dat je weet dat het geen persoonlijke keuze is dat er geen vacature beschikbaar is, neem je het in eerste instantie wel persoonlijk. Ik ging weer heel erg aan mezelf twijfelen en nam het toch heel persoonlijk op. Gelukkig heb ik de afgelopen maanden bij de psycholoog geleerd om deze negatieve gedachten te ontkrachten en vond ik heel veel bewijzen tegen mijn eigen negatieve gedachten.
Onzekerheid was ook hetgeen dat ter sprake kwam bij mijn evaluatiegesprek bij de psycholoog. In de evaluatie werd duidelijk dat zij ook merkten dat ik nog een hoop vertrouwen in mezelf mis. In samenspraak is er dan ook besloten om de ‘behandeling’ bij de psycholoog voort te zetten. Ze zien namelijk hele grote vooruitgang wat betreft mijn zelfkennis en de handvaten voor ‘het leven’, maar merken ook dat ik nog geen vertrouwen heb ik mezelf. Ik ben heel blij dat ik nog blijf bij m’n psycholoog.
Ik weet inmiddels ook dat ik gewoon meer tijd nodig heb om deze vervelende situatie te verwerken. Deze tijd mag ik ook gewoon nemen, maar ik wil ook proberen naar de toekomst te kijken. Wel weet ik dat die figuurlijke deur bij mij langzaam open zal gaan en dat er ook weer veel onzekerheid bij komt kijken. Zeker omdat mensen om je heen heel snel zeggen: “Het is zo’n mooie kans” “Wie weet wat voor moois het je kan brengen”. Allemaal hele goedbedoelde adviezen en uitspraken, maar voor mij nog lastig om te accepteren.
Stappen ondernemen
Ondanks die waas, alle heftige emoties en de onzekerheid, wist ik dat ik door moest. Ik kon niet stil gaan zitten en niks doen, want er is een lerarentekort en zou dus sowieso werk gaan vinden. Verschillende schoolbesturen heb ik gemaild en geschreven met de vraag of zij vacatures beschikbaar hadden staan. Het voelde nog steeds niet goed, maar zoals ik al zei ik ga geen uitdagingen uit de weg en ik wil ook graag zekerheid voor het komende schooljaar.
Inmiddels heb ik al meerdere kennismakingsgesprekken gehad en zelfs al een sollicitatiegesprek. Bij twee scholen heb ik nu een goed gevoel. Ik weet dat ik geen overhaaste beslissingen moet maken en het daarom allemaal even op mij moet laten inwerken. Daarnaast weet ik dat ik mijn kwaliteiten van lijstjes maken nu ook kan inzetten. Ik ga namelijk de voor- en nadelen allemaal op een rijtje zetten om hopelijk de keuze iets makkelijker te maken. Beide scholen weten ook dat ik Autisme heb, omdat ik dit hen zelf verteld heb. Ik vond dit natuurlijk mega spannend, maar in beide gevallen werd er zo goed en respectvol op gereageerd dat ik nu heel blij ben dat ik het verteld heb!
Angst voor het onbekende
Ja natuurlijk is de angst voor het onbekende er nog steeds!!! Het is niet niks om naar een andere school te moeten als leerkracht terwijl je je op je huidige school echt super veilig en fijn voelt. Echter, heb ik toch wel weer vertrouwen in mezelf en weet ik dat ik dit ga rocken! Zolang ik maar rekening hou met mezelf en naar mijn eigen lichaam blijf luisteren.
MET VOLLE ANGST VOORUIT!
De komende maanden zullen ook echt nog heel spannend worden. Ik heb nog een scriptie af te maken, mijn startbekwaamheidsdossier af te ronden en dus een baan kiezen voor het komende schooljaar. De komende maanden ga ik nog genieten van mijn huidige werkplek en zie de toekomst, ondanks de angst en mijn onzekerheid, positief voor me!
Volgende maand hoop ik jullie te kunnen vertellen over mijn toekomstige baan en hopelijk kan ik jullie dan ook vertellen dat mijn zelfvertrouwen en zelfkennis (nog meer) zijn gaan groeien.
Liefs Fréderique!
Eén reactie