Met de Autipas naar de Efteling

Een tijdje terug ben ik samen met een vriendin naar de Efteling gegaan. Voordat we gingen heb ik via de NVA een Autipas aangevraagd, zodat ik tijdens het parkbezoek gebruik kon maken van de faciliteitenkaart van de Efteling. In deze blog neem ik jullie mee in mijn voorbereidingen en mijn ervaring tijdens het bezoek aan het park. 

Voorbereiding

Ik ben al wel vaker naar de Efteling geweest de afgelopen jaren, maar ik wist toen nog niet van mijn Autisme af. Ik vind attractieparken erg leuk, dus kan daar ook een hoop prikkels verdragen. Wachtrijen vind/vond ik wel altijd erg ongemakkelijk, maar had het ervoor over om de attractie in te kunnen.

Nu ik van mijn diagnose af weet, ging ik onderzoek doen naar de mogelijkheden voor mensen met een beperking. Algauw kwam ik op de site van de Nederlandse Autisme vereniging terecht. Ik heb hier een Autipas aangevraagd met behulp van mijn diagnoseverklaring. Met een Autipas maak je heel snel aan anderen duidelijk dat je autisme hebt – indien nodig zelfs zonder woorden. Op deze website stond ook beschreven dat je voor de Efteling een faciliteitenkaart kunt aanvragen.

Na het ontvangen van de Autipas heb ik via de site van de Efteling een faciliteitenkaart aangevraagd. Dit ging eigenlijk heel erg makkelijk. De datum van bezoek, mijn naam en de mogelijkheden voor het in en uit stappen werden gevraagd. Verder was er geen bewijs nodig om aan te tonen dat je gebruik mag maken van de kaart (In het park zelf zouden ze hier steekproefsgewijs naar kunnen vragen). Daarnaast heb ik ook onderzocht waar ik met deze kaart moest instappen. Over het algemeen moet je naar de invalide ingang om van je faciliteitenkaart gebruik te maken.

Het gebruik van de kaart

Ik heb mijn Autipas in geen enkel geval moeten aantonen tijdens mijn park bezoek. De faciliteitenkaart moet je wel altijd laten zien, omdat de medewerkers willen weten of je wel of niet zelfstandig in kunt stappen. Hou er rekening mee dat het geen pas is om mee voor te dringen. Vaak hebben wij de ‘gewone’ wachttijd moeten wachten, maar dan in een aparte rij. Een enkele keer hebben wij wel geluk gehad en konden wij vrijwel direct instappen. Het fijne is dat je vaak in een rustigere rij staat waar soms ook stoelen of bankjes staan. Dit zorgt voor een hoop rust momenten in de dag.

In principe mag je drie personen meenemen op je kaart. Deze personen mogen ook bij jou wachten in de wachtrij. Er zijn een paar attracties (Symbolica, de pagode en parkshow Ravelijn) waarbij het aantal personen anders is. Bij Symbolica mag je bijvoorbeeld maar twee personen meenemen en bij de pagode en de show maar 1.

Soms vond ik het wel ongemakkelijk, want ‘ik zie er toch niet autistisch uit’. Maar de vriendin waarmee ik was stelde mij gerust door ook te zeggen dat ik gewoon recht heb op de faciliteitenkaart, omdat ik de officiële diagnose heb. Daarnaast vond ik het heel fijn dat ik de faciliteitenkaart gewoon kon laten zien en dat er verder geen vragen gesteld werden. Ik had mijn Autipas wel zo bij me dat ik hem snel kon pakken als dat nodig was, maar dat is achteraf niet nodig geweest.

Mijn ervaring

In het begin voelde ik mij heel ongemakkelijk bij het gebruik van de kaart, omdat ik me toch een beetje bezwaard voelde. Het idee van “Maar je ziet er toch niet Autistisch uit?” bleef maar door m’n hoofd spoken. Naarmate de dag vorderde, ging dit gevoel weg. Ik merkte namelijk hoeveel energie het scheelde doordat ik steeds in de invalide rij mocht gaan staan. Zeker omdat er bij sommige attracties bankjes of stoelen stonden, waardoor ik even kon gaan zitten en rusten.

Ik vond zelf de wachtrij bij de Baron heel erg prettig. Je gaat dan namelijk naar de achterkant van de attractie waar eigenlijk veder niemand komt. Er staan daar meerdere bankjes en er staat ook een parasol voor de schaduw. De Baron is een vrij stille attractie (de attractie dan, niet het gegil 😉 )waardoor ik hier voor m’n gevoel echt even tot rust kwam. Ook de wachtrij van de Vliegende Hollander vond ik achteraf erg prettig. Bij de Vliegende Hollander moet je namelijk in een soort gangetje buiten wachten. Hier stonden heel veel stoelen en qua geluid ben je best wel afgezonderd van het park. Hierdoor is het wachten ook meteen een rustmomentje.

Bij veel attracties was het dus heel goed geregeld, echter waren er ook enkele attracties die ik als minder prettig heb ervaren. Zo was het bij de vogelrok erg vervelend dat je een stukje in de gewone rij moest en vervolgens in een soort hoekje moest gaan staan waar iedereen langs liep en wat zeer gehorig was. Hierdoor ervaarde je een hoop prikkels tijdens het wachten. Ook bij de Joris en de Draak moest je eerst een stukje lopen/wachten door/in de gewone wachtrij voordat je naar de invalide ingang kan. Het is daar best smal en deze attractie maakt een hele hoop herrie. Met de herrie had ik zelf niet zoveel problemen, maar het smalle gedeelte in de drukte vond ik minder prettig.

Achteraf gezien heb ik door het gebruik van de kaart veel meer energie over aan het einde van de dag. Dit komt vooral omdat de wachtrijen rustiger zijn en er vaak bankjes of stoelen staan. Ik denk zelf wel dat als je heel veel last hebt van prikkels van geluid dat de Efteling alsnog erg heftig kan zijn. De wachtrijen via de invalide ingang zijn namelijk erg gericht op mensen met een fysieke beperking.

Mijn conclusie

Ik heb het gebruik van de kaart dus als zeer prettig ervaren! (Een disclaimer dit kan natuurlijk voor iedereen anders zijn.) De medewerkers waren zeer vriendelijk en duidelijk. Soms heb je geluk en dan is de wachtrij een stuk korter, maar vaak is de wachttijd even lang als de gewone wachtrij. Daarnaast vond ik het heel erg fijn dat je vaak even kon zitten in deze wachtrijen. Met mijn zwakke knieën scheelde dit ook weer een hoop energie.

Na deze dag merkte ik pas hoeveel energie de normale wachtrijen normaliter met mij deden. Ik liep zoveel relaxter door het park en sommige wachtrijen waren ook echt even mijn rustmoment waardoor ik mijn figuurlijke batterij weer een beetje kon opladen.

De Efteling heeft denk ik nog wel een hoop stappen te zetten voor mensen die heel erg veel last hebben van visuele of auditieve prikkels, omdat de invalidenwachtrijen vaak toch nog erg prikkel gevoelig zijn. Ik heb hier zelf geen hinder aan ondervonden, maar ik kan mij voorstellen dat dit voor sommigen als erg heftig kan worden ervaren.