Iedereen is wel een beetje autistisch… toch?

Sinds ik steeds meer openheid ben gaan geven over mijn autisme, krijg ik ook steeds meer te maken met meningen van anderen. Zowel offline als online praat ik sinds ongeveer 2 jaar openlijk over mijn diagnose, wat dit voor mij betekend en hoe ik er zelf mee omga. Het overgrote deel is positief, zo krijg ik bijvoorbeeld berichtjes van mede auti’s die zich herkennen in de stukjes die ik schrijf of mensen die om advies vragen. Maar heel soms krijg ik best bijzondere vragen, adviezen en meningen. 

In het begin wist ik niet zo goed wat ik daar mee moest en of ik er wel iets mee moest doen. Nu dacht ik: misschien wel leuk om wat van deze verhalen te delen met jullie! Naast de klassieker: ‘iedereen is wel een beetje autistisch’, zijn dit drie uitspraken waar ik even een gek gevoel bij kreeg en hoe ik ermee omging.

‘Je moet jezelf wel blijven uitdagen!’

Dit advies kreeg ik van een fysiotherapeut toen ik vertelde dat ik beter was geworden in rust nemen wanneer het nodig is. Dit vond ik altijd lastig en ik negeerde vaak de signalen (als ik ze überhaupt door had) van overprikkeling. Ondertussen let ik veel beter op mijn energie, ben ik bij gaan houden welke signalen bij een naderende overprikkeling horen en neem ik dus de rust wanneer nodig. Hier had ik tijdens een sessie een open gesprek over met mijn fysiotherapeut.

Hij was van mening dat je wel altijd je grenzen moet blijven verleggen, dat je soms door het gevoel van moeheid heen moet. Ik vond dit advies een beetje apart naar aanleiding van mijn verhaal, en voelde eigenlijk niet meer de noodzaak om het nogmaals uit te leggen. Al snap ik zijn gedachtegang ook wel, altijd toegeven aan een moe gevoel kan ook zorgen voor meer vermoeidheid. Helaas hebben veel autistische mensen te maken met een laag energieniveau, het is daarom wel echt heel belangrijk om voldoende rust te pakken. Je hebt immers geen zin in een ‘meltdown’.

‘Ik ben juist heel empatisch, zouden we daar dan in verschillen?’

Dit berichtje ontving ik via dm op Instagram. Iemand was de verschillen aan het zoeken tussen (haar) hooggevoeligheid en autisme. Ik ben niet zo snel kwaad te krijgen, maar wanneer er weer een artikel verschijnt over autisme en een gemis aan empathie borrelt het goed van binnen.

Het grappige is: toen ik moeite had met het accepteren van mijn diagnose, noemde ik mezelf wel eens hooggevoelig in plaats van autistisch. Ik had het gevoel dat dit iets meer geaccepteerd werd en dat hier minder vooroordelen aan vast zaten. Plus dat ik het boek ‘Leven met hooggevoeligheid’ gelezen had en me daar compleet in kon (kan) herkennen. Überhaupt alles wat ik erover lees is behoorlijk herkenbaar. Mede daarom denk ik dat het helemaal niet gek zou zijn dat veel HSPers eigenlijk autistisch zijn en wellicht ook wel andersom. Ik weet eigenlijk niet hoe ik hier op heb gereageerd, wel weet ik dat de theorie over autistische mensen en geen empathie hebben behoorlijk achterhaald is.

‘Tegenwoordig wil iedereen speciaal zijn, als ik me laat testen ben ik vast ook autistisch!’

Grote zucht… Deze uitspraak heb ik heeeel vaak gehoord. Aan de ene kant van mensen die je proberen gerust te stellen, ze willen je laten weten dat iedereen wel mentale klachten heeft. Aan de andere kant mensen die het niet snappen, ze zien immers niks anders aan je. Van deze uitspraken krijg ik altijd het gevoel dat ik de ander moet gaan overtuigen dat ik er echt wel wat meer hinder ervaar dan een beetje moe zijn. Maar waarom zou ik? Je kan beter uitleggen dat heel veel neurotypische mensen zich kunnen herkennen in de kenmerken van autisme. Maar om een diagnose te krijgen is er wel wat meer nodig dan een paar kenmerken, de diagnose wordt namelijk pas gegeven wanneer je er in het dagelijks leven veel beperkingen van ondervindt.

Dit antwoord heb ik een paar keer geoefend en ik merk dat dit toch wel beter werkt dan iemand proberen te overtuigen.

Nogmaals is het overgrote deel van de reacties positief en ben ik echt blij met o.a. de fijne community die er is op het internet. Naarmate je meer openheid toont zullen ook steeds meer mensen leren wat autisme is en hoe het eruit kan zien. Ik ben wel benieuwd naar uitspraken omtrent autisme die jij wel eens gehoord hebt en waar je een gek gevoel bij kreeg?