Hey allemaal,
Het is een hele tijd geleden, maar ik ben er weer! Leuk dat je weer leest.
Laat ik even beginnen met de titel van deze blog, dit is een quote uit de film Forrest Gump uit 1994. Ik was zelf aan het nadenken over een titel voor deze blog, maar kon geen gepaste vinden. Toen ik het aan mijn vriend vroeg, kwam hij met deze zin (ook omdat het leven nu eenmaal niet te plannen is en soms kan voelen als een soap). Deze vond ik zo leuk dat ik hem gebruikt heb. Veel leesplezier!
Overload
Er is een hoop gebeurd sinds mijn laatste blog online kwam in augustus vorig jaar, dus ik zal jullie een klein beetje updaten. In september 2022 begon een nieuw studiejaar, dit brengt toch altijd weer nieuwe stress met zich mee. Wat wordt er van mij verwacht, hoe gaat mijn planning eruitzien, je kent het wel. Al snel merkte ik dat mijn emmertje heel vol zat, ik had een overload aan informatie en taken die ik moest doen. Het overzicht was ik verloren waardoor het mentaal niet helemaal lekker ging. Om die reden heb ik het bloggen op dat moment on hold gezet. Dit vond ik heel lastig om te doen, het voelde alsof ik iedereen in de steek liet. Toch gaf het me meer rust, omdat ik de druk van de deadlines niet meer ervaarde. Hierdoor kon ik stage A afronden en relatief snel daarna beginnen met mijn stage B, dit was begin november.
Persoonlijke dip
Omdat ik het gevoel had mijn schooltaken onder controle te hebben, wilde ik in januari het schrijven weer oppakken. Toch is dat uiteindelijk niet gelukt, omdat ik die maand een moeilijke keuze maakte en een punt zette achter mijn relatie. In februari namen we afscheid van onze poes Muis, het enige stukje dat nog over was van ons ‘gezin’ voordat mijn ouders gingen scheiden. Hier had ik het erg moeilijk mee, al werd ik verliefd op iemand die me steun gaf. Hierdoor ging het mentaal weer een stukje beter en wilde ik het bloggen weer oppakken. De dag nadat ik aan het even ontprikkelen team had laten weten dat ik weer wilde gaan schrijven overleed de jongen op wie ik verliefd was geworden. De grond viel onder mijn voeten weg en ik raakte op de bodem van een diepe put. Dit was begin maart. Ik functioneerde niet en heb 1,5 maand niks aan mijn studie kunnen doen. Ik zat in de overlevingsstand en moest mezelf overal toe dwingen. Het grootste deel van die periode is in mijn hoofd een waas, ik weet er niet veel meer van. Na 1,5 maand heb ik stage weer opgepakt.
Weer op Bumble
In mei heb ik ook Bumble weer gedownload, ondanks dat ik het verlies nog niet verwerkt had en nog steeds in de put zat. (Dit had ik een paar weken eerder ook geprobeerd, maar toen was het nog veel te vroeg.) Ik weigerde te geloven dat ik mijn enige kans op liefde was verloren. Eind mei matchte ik met iemand met wie het meteen klikte. We hadden vanaf het begin diepe gesprekken en konden enorm met elkaar lachen. Ik heb me volledig opengesteld en ook hij gaf zich helemaal bloot. Hij begreep dat ik het moeilijk had en dat ik het rustig aan wilde doen, hij zei tegen mij: “Ik zit naast je in deze put en bouw een ladder voor je”. Hij was er echt voor mij; toen we begin juni ‘s avonds belden zei hij “Ik ga nu slapen, maar mijn telefoon staat op luid dus je kunt me bellen als er iets is”. Die nacht kreeg ik voedselvergiftiging en heb ik hem in paniek gebeld. Hij werd wakker, nam op en heeft me erdoorheen geholpen. Ik had er al een goed gevoel over, maar die nacht bevestigde dat het ook echt goed zat, dit was ook het moment dat ik verliefd werd op zijn persoonlijkheid. Omdat ik heel druk was met het afronden van mijn stage, duurde het een paar weken voordat we elkaar in levende lijve konden zien. Dit gebeurde uiteindelijk midden juni, we hebben toen samen zijn Ikea bank in elkaar gezet. Ook in het echt was er een diepe connectie. We gingen daten en leuke dingen doen en hij hield zich aan zijn woord. Dankzij zijn ladder ben ik van de zomer uit mijn put geklommen. Sinds 8 juli zijn we een stel en hebben we het heel fijn samen.
Afstuderen
Op het moment dat ik dit schrijf, 12 december 2023, heb ik ein-de-lijk het bloggen weer opgepakt. Mijn doel was eigenlijk om dit in september al te doen. Maar toen ben ik begonnen met de grootste uitdaging van dit jaar: mijn scriptie. En dit is echt niet mijn sterkste punt. Ik merk dat ik mijn planning nog niet op orde heb: ik vind het heel lastig om te kijken en te plannen op de langere termijn. Om deze reden ben ik voor Even Ontprikkelen ook een paar eerdere deadlines vergeten of lukte het me nog niet om alles te bolwerken en de deadline te halen. Toch lezen jullie nu toch eindelijk weer een blog van mij, en op de juiste dag. Ik zit hier even heel blij en trots te wezen 🙂
Dit was hem weer voor deze maand, mijn eerste en laatste blog van het jaar 2023. Ik wens jullie fijne feestdagen en een hele mooie jaarwisseling. Tot de volgende in 2024!
Lieve groet,
Nienke
Photo by Monique Carrati on Unsplash
