Hoi allemaal! Het is alweer een tijdje geleden dat ik geschreven heb voor Even Ontprikkelen. Ik was de afgelopen weken even aan het ontprikkelen en mijn gedachten op een rijtje aan het krijgen Inmiddels is het alweer even vakantie en is deze helaas ook alweer bijna voorbij. In deze blog neem ik jullie mee in hoe het nu met mij gaat op werkgebied, met de studie en met mij persoonlijk.
GESLAAGD!
13 juni 2022 had ik mijn afstudeerassessment en ik kan met alle trots zeggen dat ik ben geslaagd voor de opleiding tot leerkracht in het basisonderwijs. Ik mag mezelf dan nu ook echt juf noemen. In het assessment werd je bevraagd over jouw handelen in de klas. Voor het assessment had ik besloten om heel zelfverzekerd te antwoorden, want ik ben immers al juf voor een klas alleen nog zonder het papiertje. Deze zelfverzekerde houding en mijn persoonlijke verhaal (Autisme en daardoor mijn houding naar leerlingen toe) maakte dat ik het assessment met een 9 behaald heb.
Daarnaast heb ik mijn scriptie afgerond met een 8,5 en daar ben ik zo mega trots op. Uit de feedback bleek dat ik heel zakelijk kon schrijven en dat ik heel concreet bleef. Het zwart-wit denken heeft bij het schrijven van mijn onderzoek toch geholpen :-).
Mijn diploma uitreiking staat voor nu gepland in oktober en ik zie daar heel erg naar uit. Op het moment dat ik echt het papiertje ontvang, dan pas voelt het alsof ik echt klaar ben met de opleiding.
Voor nu laat ik het studeren even liggen en ga ik aan de slag als juf. Hierover zo meer. Ik ga het studeren wel missen, want ik vind het heerlijk om te leren. Echter, wil ik ook graag werkervaring gaan opdoen. Er liggen nog een hoop ambities voor me en wie weet ga ik daar later meer mee doen.
Nieuwe baan
In een eerdere blog vertelde ik dat ik was aangenomen bij een nieuwe werkgever. Ik ga vanaf volgende week fulltime aan de slag als juf in groep 4. Echt mijn eigen klas dat is als leerkracht (en ook voor de leerlingen) echt heel erg fijn. Ik weet straks wat ik aan de leerlingen heb, maar de leerlingen weten ook wat zij aan mij hebben. We kunnen samen structuur geven aan de week, zonder dat deze wordt onderbroken. Dit vind ik echt het fijnste vooruitzicht.
In de vakantie ben ik al een aantal keer in de klas geweest om het al een beetje in te richten. Dit was voor mij heel prettig, want zo kon ik het idee van een nieuwe omgeving en een nieuwe baan rustig op mij in laten werken. Ook was ik alvast begonnen aan mijn lokaal, zodat ik dat in de vakantie een beetje los kon laten Ik ken mezelf inmiddels steeds beter en anders was dat echt een struikelblok geweest in m’n hoofd waar ik me druk om kon blijven maken.
Ik merk wel nu de start van het schooljaar dichterbij komt dat ik ook steeds meer spanning in mijn lijf voel. Deze spanning komt vooral door onzekerheid. De gedachten spoken dan ook weer door mijn hoofd: Kan ik het allemaal wel? Voel ik me uiteindelijk wel thuis op deze school? Zouden mijn collega’s mij mogen? Deze onzekerheid mag ik toelaten van mezelf, maar het moet me niet gaan belemmeren. Tot dusver belemmert het me ook nog niet en ik denk dat als het schooljaar eenmaal begonnen is dat deze onzekerheid beetje bij beetje zal afnemen. Verder ben ik heel erg blij dat ik mijn diagnose al gedeeld heb met de directrice en diegene die mij gaat begeleider. Hierdoor kan ik dingen makkelijker aan hen uitleggen en hopelijk zullen zij mij daardoor wat beter begrijpen.
Terugblik afsluiting vorig schooljaar
Door een nieuwe start merk ik ook dat ik mijn werk/stage op de vorige school heel erg aan het afsluiten ben. Vaak kijk ik foto’s terug of kijk ik een filmpje van de leerlingen. Ik heb er gelukkig alle vertrouwen in dat deze klas er wel gaat komen!
De laatste dag met de leerlingen was echt heel emotioneel. Voor zowel De ouders, de leerlingen, wat collega’s en ik die hadden er allemaal moeite mee. Dit heeft een hoop indruk op mij gemaakt. De ouders gaven zulke mooie complimenten, dit deed me goed! Ondanks de emotionele uitbarsting ;-). Ik ga deze klas, deze school en de collega’s erg missen.
Vele collega’s kwamen tijdens de afterparty van onze pleitparty naar mij toe en gaven aan dat ze het echt niet leuk vinden dat ik wegga. Ik beschouw dit echt als een heel mooi compliment. Alle kennis en ervaringen van deze stage zal ik zeker gaan meenemen in mijn nieuwe baan.
Persoonlijk
Persoonlijk gaat het op dit moment goed! Ik merk echt dat de diagnose mij ontzettend heeft geholpen om mezelf beter te begrijpen. Ook mijn ouders begrijpen mij nu veel beter. Vanaf de dag dat ik de diagnose kreeg, heb ik het ook volledig geaccepteerd. Er is een bevestiging gegeven van iets wat ik al een aantal jaar voelde.
Op donderdag 30 juni had ik mijn allerlaatste afspraak bij de psycholoog. Dit gesprek was best emotioneel. Samen namen we door wat er het afgelopen jaar allemaal gebeurd is. Zo kwamen er echt een hoop positieve punten aan bod waar ik zo ontzettend trots op ben. Ik vond het echt heel jammer dat dit ons laatste gesprek was, want ik voelde me begrepen. Daarnaast had ik het idee dat de gesprekken mij echt hebben geholpen in mijn persoonlijke ontwikkeling.
De Autisme begeleiding is dan voor mij nu ook beëindigd. Er is geen specifieke hulpvraag meer en wordt ik als het ware losgelaten in de vrije wereld. Dit betekend niet dat ik nooit meer terug kan komen. Mocht ik weer een specifieke hulpvraag hebben, dan kan ik via de huisarts een nieuwe verwijzing aanvragen. De kans is wel aanwezig dat ik dan weer op de wachtlijst kom te staan.
Al met al….
Al met al gaat het erg goed met mij! Natuurlijk zijn de spanningen aanwezig, maar dit hoort erbij en het is ook oké. De komende maanden is het voor mij belangrijk dat ik naar mijn lijf luister en de nodige stresssignalen op tijd oppik. Ik ga mij de komende tijd vooral focussen op mijn nieuwe baan en mezelf. Ik hoop in mijn volgende blog te schrijven dat het goed gaat op mijn nieuwe baan.
Tip van mij voor jou: Luister naar jezelf! Je weet zelf wat je nodig hebt en waar je juist even geen behoefte aan hebt.
Liefs,
Fréderique
